De Paddentrek

De eerste lente dagen

De zachte temperaturen zetten aan tot een beloftevolle avondwandeling, Over de weide hangen avondnevels. De bosuil laat zijn geheimzinnige roep horen.
In de struiken ritselt het, En dan trekken de ene pad na de andere over de landweg, De paddentrek is begonnen...
Ja er valt meer te beleven als je dacht!

De grote trek

De gewone pad trekt naar haar voortplantingsplaats tussen februari en eind april. Het hoogtepunt van de trek wordt bereikt in een periode van positieve temperaturen vanaf 7°C en het liefst bij regenachtige nachten. Volgt er een periode met een sterke temperatuurdaling dan stopt de trek.
Tijdens de trek grijpen de mannetjes de vrouwtjes en laten zich op hun rug naar het voorplantingswater voeren, waar de vrouwtjes hun eiersnoeren afzetten.

Mooi en meedogenloos

De eitjes ontwikkelen tot larven, de 'dikkopjes' en nog later tot kleine padjes. In het water leven mooie en meedogenloze dieren, die zowel eitjes als larven opeten. Watersalamanders en waterkevers behoren tot hun meest vraatzuchtige natuurlijke vijanden.

Eten tot de winterrust

Na de voortplantingsperiode trekken de volwassen dieren naar een geschikte plaats in de wijde omgeving. Tot in het najaar gaan ze zich te goed doen aan allerhande kleine diertjes zoals slakken, wormen en mieren.
Ook de jonge padjes zoeken na het verlaten van de voortplantingspoel een geschikt zomerbiotoop.
Vanaf oktober begint de pad met haar winterrust. Hiervoor zoekt zij geschikte diepe holen op, waar zij alleen of met soortgenoten zal overwinteren.
De gewone pad trekt tijdens het jaar naar verschillende plaatsen: van het winterkwartier naar de voortplantingspoel vervolgens naar haar zomerbiotoop en tenslotte in de herfst terug naar het winterkwartier.

Een dodelijke trek om te overleven

De gewone pad trekt langzaam en wisselt af met kleine verplaatsingen. Wordt een pad bij het overtrekken van en verkeersweg beschenen door autolampen, dan blijft ze vaak minutenlang stilzitten. Door dat gedrag kan er vooral op het hoogtepunt van de trek naar de voortplantingspoel grote verkeerssterfte ontstaan.
Geschokt door deze jaarlijkse slachtingen, waarbij ontelbare dieren omkomen, trachten natuurliefhebbers te helpen.
Natuurverenigingen, werkgroepen en groencomités zijn in toenemende mate begaan met de amfibieëntrek. De maatregelen die genomen worden zijn tijdelijk en vaak arbeidsintensief.

Een zetje voor een overzetje

De meest gebruikte beschermingsmaatregel, met zeer goede resultaten, bestaat uit het plaatsen van een scherm, voor de trek begint, dwars op de trekrichting. Wanneer de padden langs het scherm kruipen, tuimelen ze in de ingegraven emmers. De gevangen dieren worden naar de overzijde van de verkeersweg gedragen.
Uit gegevens van HYLA, de amfibieën- en reptielenwerkgroep van Natuurpunt, blijkt dat zo jaarlijks meer dan 200.000 padden worden overgezet.
Maar om te overleven is er voor de padden en andere amfibieën meer nodig. Zo moeten er geschikte voorplantingspoelen zijn, maar ook een kleinschalig woongebied met bosjes, hagen, rijen knotbomen, ruigten en vochtige terreintjes. In dergelijke gebieden vindt een pad zowel overwinteringsplaatsen, voortplantingsmogelijkheden als zomerbiotopen.

Praktisch

De gewone pad en alle amfibieënsoorten zijn beschermd in Vlaanderen. Dat maakt het gemakkelijk voor uw gemeentebestuur om beschermingsacties te steunen of zelf te organiseren.